Григориј Распутин е руски мистик, самопрогласен исцелител и
јавна личност од почетокот на 20 век. Иако бил сиромашен селанец, Распутин се
издигнал во руското општество спријателувајќи се со царското семејство и набрзо
станал редовен гостин на рускиот двор. За него кружеле разни приказни и
гласини, а угледот на царот бил сериозно нарушен поради неговата поврзаност со
Распутин. Убиен е во Петроград во декември 1916 година.
<b>Неписмен и сиромашен
селанец од Сибир</b>
Распутин е роден во 1869 година во селото Покровско во
централна Русија. Малку се знае за неговиот ран живот. Како млад, тој не одел
на училиште, а подоцна во животот научил да чита и пишува. Се оженил со девојка
од блиското село кога имал осумнаесет години. Имале седум деца, а најголемиот
дел од животот го поминале во Покровско. Таа му останала верна цел живот.
Кога имал 27 години, Распутин решил да се посвети на
религијата и ја напуштил сопругата и родната земја за да оди на аџилак. Се
приклучил на разни религиозни секти, а потоа научил да чита и пишува. Дома се
вратил целосно изменет: не јадел месо, не пиел алкохол и често се молел.
<b>Почеток на
исцелителна кариера</b>
Тој често го напуштал своето село за разни аџилаци, а до
почетокот на 20 век собрал група следбеници, главно членови на поширокото
семејство и селани од неговото родно село.
Според руските медиуми од времето на Првата светска војна,
Распутин наводно често имал оргии со својата секта, а понекогаш и се
камшикувале за да се „ослободат од гревовите“. Нема докази за такви активности,
денес овие приказни најчесто се сметаат за антицаристичка пропаганда.
Следниот период го поминал патувајќи со својата група во
Русија. Се молеле, пееле и играле, а Распутин многу брзо се стекнал со статус
на духовен исцелител и така заработувал. Набрзо пристигнале во Санкт Петербург,
каде Распутин се сретнал со членови на некои богати руски семејства, на кои им
помогнал да се лекуваат. Оваа вест стигнала до царицата Александра Фјодоровна,
која веднаш го поканила сибирскиот „доктор“ на рускиот двор.
<b>Распутин и Романови</b>
Имено, нејзиниот син Алексеј боледувал од хемофилија,
односно генетска болест која го спречува нормалното згрутчување на крвта.
Алексеј би страдал од огромна загуба на крв со секоја повреда, што го
доведувала во сериозни неволји повеќе од еднаш. И покрај бројните лекари и
свештеници, руското царско семејство не знаело како да го излечи својот син.
Наводно, Распутин успеал во тоа. Рекол дека ги користел
старите православни методи и ги читал книгите на старите православни секти од
времето на Иван Грозни. Тој се обидел да се прикаже како мистичен и егзотичен
додека го третирал синот на рускиот император. Иако не знаеме со сигурност како
Распутин всушност го излекувал Алексеј, најдобрата теорија е дека тој го симнал
принцот од силните лекови што му ги давале неговите лекари.
После тоа, Распутин станал близок пријател на царот Николај
и неговото семејство. Сè повеќе време поминувал на рускиот двор и во друштво на
Романови. Новите пријатели на царот ги забележале и неговите политички
противници, кои веднаш почнале да го обвинуваат дека се дружи со груб селанец и
сибирски фанатик.
<b>Пријателството на
царот со мистикот го чинела неговата моќ</b>
Николај II. Романов бил последниот руски император. За време
на неговото време како цар на Русија, избувнала Руската револуција бидејќи
народот сакал подобра застапеност во политиката и реформите за да може земјата
да влезе во фаза на индустријализација.
Но, Николај по револуцијата го измамил народот, напишал пар
закони според кои тој е врховен лидер во државата и со тоа повторно избило
незадоволство. Рускиот народ бил сè помизерен, а царот, наместо да се справува
со проблемите, уживал во друштвото на Распутин.
<b>Распутин во
општеството во Петроград, 1914 година</b>
Во 1916 година, Николај веќе бил на бојното поле, откако
изјавил дека ќе ја води руската војска во војна против Германците. Неговите
генерали му рекле дека е неспособен за таква работа и да ја препушти војната на
искусни генерали. Тој не ги слушал. Тој заминал на бојното поле и го препуштил
управувањето со земјата на неговата сопруга, етничка Германка, и на Распутин.
<b>Смртта на Распутин</b>
Бидејќи рускиот народ до 1916 година бил зафатен од глад и
сиромаштија, многу од нив сметале дека виновникот е Распутин. Група
благородници го планирале убиството. Тие го поканиле Распутин на состанок, каде
што му понудиле колачи и вино, кои биле затруени со цијанид. Според легендата,
Распутин ги изел сите колачи и испил три чаши вино, но отровот не делувал.
Феликс Јусупов, еден од заговорниците, потоа отишол да земе револвер и го
застрелал Распутин, зачуден што мистикот не умрел од толку отров.
Потоа тој и неговиот тим ја зеле неговата облека и заминале
во неговата куќа во Петроград за да изгледа дека Распутин се вратил дома таа вечер.
По краткиот настап тие се вратиле на местото каде што Распутин жив и ранет ги
нападнал. Повторно го застрелале и го фрлиле во реката Нева. Тој бил пронајден
три дена подоцна, а при обдукцијата било откриено дека неговите бели дробови се
полни со вода и дека на крајот починал само од давење, таа ноќ, 30 декември
1916 година.
Треба да се знае дека угледот на Распутин и фактот дека сите
во Петроград знаеле за него секако одиграле улога во изградбата на приказната
за неговиот живот. Тој бил предмет на многу приказни и за него има многу
непроверени информации. Токму поради овие приказни, тој станал дел од модерната
поп-култура и една од најпознатите руски личности во светската историја.
