Арамејците се еден од семитските народи кои живееле во Месопотамија, односно подрачјето на денешен Ирак, Сирија, Иран и дел од Турција. Низ античката историја во неколку наврати имале своја држава, се додека не се споиле со околните народи.
Во византиската ера, мнозинството од луѓето на Блискиот Исток сè уште зборувале арамејски, кој постепено се развил во форма што науката обично го нарекува старосириски јазик со неговите две различни писма.
Бидејќи Арамејците се христијани по религија (мнозинството припаѓаат на Сириската православна црква), а државите кои се создадени по падот на Византија, потоа Турската империја, ја прифатија муслиманската религија, Арамејците низ историјата биле во подредена положба како малцинство, така што едни преминале на ислам, други како христијани продолжиле да живеат во своите краишта, а некои емигрирале на Запад.
Денес има Арамејци, поточно членови на овие цркви на арамејскиот јазик, низ целиот свет, делумно во Европа, во Германија, Швајцарија и Шведска, а делумно во САД.
<b>Арамејците: Борба да сде сочува својот јазик и кулура, или да се изсчезне</b>
Арамејците се семитски народ познат од втората половина на II век. милениум п.н.е Нивната татковина е северна Месопотамија. По падот на Хетитската држава во 1200 г.п.н.е. се рашириле кон Сирија и основале неколку држави, најсилни во Дамаск. Значи, Арамејците, исто како и Израелците на крајот на 12 век п.н.е. ја искористи слабоста на две големи држави: Асирија и Египет. Тие го зазедоа вавилонскиот престол и создадоа, пред сè во северна Сирија и во долината на Еуфрат, сè до Дамаск, мали кнежевства кои успеаја да ја зачуваат својата независност долго време.
Тие се во втората половина на 8 век п.н.е. дошол под власт на Асирците. Подоцна потпаднале под Арапите, а најмногу биле асимилирани. Освен горенаведените освојувања, Арамејците повеќе не играле никаква политичка улога, туку најголемо значење ќе има арамејскиот јазик, кој од почетокот бил во улога на разговорно - народен јазик на целата област, а подоцна и асирскиот. и вавилонски дипломатски јазик, кој конечно го презеле Персијците.
Арамејскиот јазик е семитски јазик кој се развил во внатрешноста на Палестина и во северниот дел на еврејската област, додека феникискиот преовладувал во крајбрежните области. Со текот на времето стануваше се повеќе и повеќе различно од феникискиот и хебрејскиот.
Арамејскиот јазик, во конкуренција со неохетитскиот, кој полека исчезнувал, се користел од Самал се до Дамаск. Евреите го нарекувале тој јазик „арамејски“ бидејќи се зборувал во областа од Дамаск до Арам. Тој пристигнал во Месопотамија, каде што во средината на VII век п.н.е. Халдејските племиња, кои го користеле арамејскиот јазик, го поставиле својот водач Набополасар на вавилонскиот трон.
Вавилонската култура од самиот почеток била двојазична, користејќи ги сумерскиот и акадскиот јазик.
Акадскиот полека изумрел и на крајот бил заменет со арамејски. За време на периодот на Халдејската династија во Вавилонија, арамејскиот стана меѓународен јазик. Судбината на тој јазик зависела од неговиот посебен меѓународен состав, како и од фактот дека неговата азбука била многу поедноставна од онаа на акадскиот: не била слоговна, туку азбучна, се пишувале само согласки и систем за означување посилни (подолги) самогласки. исто така бил развиен. Во вавилонското прогонство, Евреите научиле арамејски јазик и ги користеле неговите букви при пишувањето на Светото писмо.
Така и арамејските букви станале хебрејски: ова е таканаречениот „четириаголник хебрејски“ кој останал жив низ хебрејската култура до денес.
Кога (538 п.н.е.) Евреите почнале да се враќаат во својата татковина, донеле и нов јазик што го користеле заедно со хебрејскиот. Општо се смета дека хебрејскиот јазик останал од една страна како свет јазик, а од друга страна како јазик на луѓето кои не биле во егзил.
Останува фактот дека арамејскиот јазик продолжил да се наметнува се повеќе и повеќе: <b>зборовите што му ги пропишува Евангелието на Исус како оригинални потекнуваат од арамејскиот јазик.</b> Во секој случај, текстовите од религиозно значење (собрани во Мишна) продолжиле да се пишуваат на хебрејски до околу 200 г. По таа година, арамејскиот јазик процветал така што Мишна била коментирана на арамејски во еврејските училишта во Вавилонија и Палестина: огромното дело наречено Гемара во комбинација со Мишна формира збирка наречена Талмуд.
Тој период завршува околу 500 година од нашата ера, и во Вавилонија и во Палестина. Од тој момент започнува изумирањето на арамејскиот јазик, кој повторно го заменува хебрејскиот јазик.
<b>Арамејски во Библијата</b>
Некои евангелија првично биле напишани на арамејски, а некои арамејски зборови во евангелијата се зачувани.
Постојат три јазици на Библијата: хебрејски, арамејски и грчки. Повеќето од книгите за Стариот завет (СЗ) биле напишани на хебрејски, само некои поглавја од Даниел и Езра и еден ред од Еремија биле напишани на арамејски, додека второканонските книги на Стариот завет и сите книги на Новиот завет (НЗ) биле напишани на грчки јазик.
Во Стариот Завет, Даниел 2:4 - крајот на 7. поглавје е напишан на арамејски, потоа Езра 4:8 - 6:18 и 7:12 - 26, потоа еден стих во Еремија (10:11) и еден збор во Битие (31,47). Некои арамејски зборови се спомнати во Новиот завет: „ефата“ (отворено - Марко 7:34), „талита куми“ („стои девојки“ - Марко 5:41), „Елои, Елои, лама сабахтани“ („Мојот Боже, Боже мој, зошто ме остави?“ - Марко 15:34) и „маран ата“ („Господ доаѓа“) или „марана та“ („Господи, дојди“ - 1. Коринтјаните 15:22).
<b>Влијанието на арамејскиот јазик врз другите писма</b>
Со текот на времето, арамејскиот јазик доби различни варијанти, кои на крајот станаа писма на многу народи на Блискиот Исток.
Веќе претходно беше спомната квадратната хебрејска азбука, на која арамејскиот имаше големо, дури и пресудно влијание во нејзиниот развој. Арамејската азбука ја користела друга нација, имено Набатејаните.
Арамејскиот беше еден вид синџир во историјата на пишувањето во Азија. Многу јазици се засновани на арамејски, а тој исто така им дал системи на пишување на неколку нации кои се географски многу далечни и на прв поглед не се поврзани.
Ако го определиме по сличност, арамејскиот јазик е најсличен со арапскиот; се пишува од десно кон лево. Не постои училиште каде што може да се научи јазикот - да се чита или пишува - но арамејските свештеници често организираат состаноци во своите цркви и ги учат младите за јазикот и културата на својот народ.
Бидејќи Арамејците најчесто се мажат и женат меѓу себе, односно многу ретко земаат маж или жена од друга нација, јазикот се пренесува од колено на колено, само во такви случаи. Можеби најинтересно за повеќето луѓе е тоа што арамејскиот бил мајчин јазик на Израелците во времето на Исус.
Имено, Евреите зборувале арамејски, а хебрејскиот јазик бил јазик на свештенството и церемониите. <b>Затоа, многумина го нарекуваат арамејскиот јазик јазикот на кој зборувал Исус, на некој начин свет јазик. Интересот за арамејски често доаѓа од горенаведеното</b>.
Денес Македонците имаат проблем со соседите за потиснување, негирање и поништување на корените на македонскиот јазик, а оттаму и на целосната македонска култура и етнички корени кои почиваат секогаш на културата и цивилизацијата на која и се припаѓа. Приказната за Армејците кои исчезнале е приказна за исченување на нивниот јазик, а потоа следат последиците.
Денес Арамејците немаат своја држава, иако се основачи на културата на неколку други народи и цивилизации, иако имаат лабави мали организации расфрлени низ светот, немаат своја држава и нема кој да ги штити нивната култура, јазик, човекови права и да се грижи за нивната нација. А се почнало одмана, кога останале без национални лидери и организација, кога се откажале од својот јазик и култура под притисок на помоќните соседи. Приказна од дамнина која некому, како на нас, ни се случува денес.
Никој, никогаш, доброволно или уште подрастично - написмено преку “комисии“ не се откажал од себе, од своите корени, својот јазик и култура... Накусо, за време од над 5.000 години познати записи за народите и јазиците, за културата... никој не се поништил сам себе во своето постоење и опстанок. Дали ние ќе бидеме првите, и со тоа ќе влеземе како (лош) пример во историјата на светот.