Мостот - барем тоа што остана од него - е премногу опасен за сообраќај, според експертите. Причината е корозија, односно оштетување на статиката на мостот по падот на еден дел од него во реката Елба.
Накратко, ова е резултатот од експертизата која деновиве ја презентираше Стефан Маркс, професор од Техничкиот универзитет (ТУ) во Дрезден. На посебна седница на градскиот совет на Дрезден, експертот за мостови меѓу другото рече: „Мостот Каролина е вредна градба, но со оглед на постојната состојба, ја исклучуваме можноста за делумно отворање на мостот за сообраќај“, пренесува Дојче Веле.
Експертите од цела Германија кои работеле на истражување на можните причини кои доведоа до уривање на мостот беа шокирани од она што го виделе на мостот Каролина, рече Маркс. Корозијата била толку напредната што при истрагата на лице место буквално се скинале жиците, односно каблите што ја прицврстувале конструкцијата.
„Никогаш не сум видел нешто толку брутално“, додаде германскиот експерт за мостови.
Во лабораторија се истражуваа и делови од мостот, и тој што се урна и делот што не се урнал. Таму се потврдија сомнежите што ги имаа Маркс и неговите колеги при истрагата на лице место:
"Во лабораторијата бевме соочени со ужас. Откривме многу мали пукнатини. Тоа беа пукнатини кои достигнуваа речиси до средината на челичните делови на конструкцијата", додаде Маркс.
За среќа, при уривањето на мостот немало повредени.
Експертот за мостот Маркс при презентацијата на своето вештачење истакна дека неговиот тим не може да преземе одговорност за отварањето за сообраќај на делот од мостот кој не се урна во несреќата на почетокот на септември: „Штом ќе го отвориме за сообраќај, штетата на мостот би се зголемила и во еден момент структурата би можела да се скрши како стакло и одеднаш да се урне во реката Елба.
Професорот Маркс смета дека конвенционалните методи не можеле да го предвидат уривањето на дел од мостот Каролина. Тоа беше комбинација од различни фактори, додаде тој. Како што нагласи германскиот експерт, првите пукнатини на мостот се откриени во деведесеттите години на минатиот век, односно на почетокот на овој милениум.
„Мостот беше интензивно следен, беше истражуван многу внимателно. Сега е лесно да се прават проценки, но би биле потребни способности на психичар да забележи можни проблеми и да донесе соодветни заклучоци“, рече тој.
Мостот Керолина бил пуштен во сообраќај во 1971 година. Го поврзува централниот дел на Дрезден со новиот, северен дел на тој град (Нојштад). Градот Дрезден соопшти дека вообичаените, односно редовни контроли на состојбата на мостот биле извршени во согласност со законските прописи.
Според експертите, првите проблеми на мостот се случиле веќе за време на изградбата. Експертизата на тимот од Дрезден наведува дека влагата што „влегла“ во структурата при градежните работи пред повеќе од половина век била причина за микробиолошки предизвиканата корозија.
Во годините што следеа, во внатрешноста на конструкцијата, корозијата полека ги „кородирал“ потпорните челични делови, а во комбинација со „заморот“ на материјалот, челичните кабли едноставно попуштиле, па тој дел од мостот заврши во Елба. .
„Со овој тип на корозија, водородот навлегува во металните материјали, а во комбинација со заморот на материјалот, сето тоа доведува до пукнатини и материјалот станува кршлив со текот на времето“, објасни Маркс, додавајќи дека овој процес не може да се запре со надворешни мерки. На мостот, едноставно кажано, му е истечен рокот.
За време на презентацијата во градскиот совет на Дрезден, Стефан Маркс се осврна на критиките на дел од јавноста, односно оние луѓе кои тврдат дека мостот Каролина паднал поради структурна грешка направена од властите на ГДР. Тој негираше:
„Уривањето на мостот Каролина не е источногермански проблем. Немаше грешки при изградбата. Работата на мостот беше енормно добра со оглед на условите во тоа време“, рече тој.
Низ Германија има околу илјада мостови кои се споредливи со мостот Каролина по нивната градба и методот на градба, потсети експерт од Техничкиот универзитет во Дрезден. Многу од нив чекаат рехабилитација. Германската инфраструктура е генерално во лоша состојба.
Маркс потсети и на уривањето на Конгресната сала во Берлин во 1980 година, што според него е доказ дека ниту „западните“ згради со челични конструкции не се отпорни на несреќи како онаа што се случи во Дрезден пред три месеци.
