Изборите во недела за Nationalrat (Национален совет), како што се нарекува долниот дом на сојузниот парламент во Австрија, би можеле да останат во историјата како први федерални избори на кои десничарската FPÖ би можела да освои најголем број гласови.
Во речиси сите испитувања на јавното мислење, партијата на Херберт Кикл води со околу 28 отсто поддршка пред владејачката Австриска народна партија (ÖVP), која може да смета на поддршка од 24 до 26 отсто од гласовите. Ова е голема загуба за владејачката партија во однос на последните избори во 2019 година, кога нив ги избраа 37 отсто од гласачите.
Поддршката за социјалдемократите (СПО) е околу дваесет проценти, а либералите и зелените се борат за четвртото место, со околу девет проценти од гласовите. Комунистичката партија на Австрија (KPÖ) и левичарската либерална партија Биер би можеле да успеат да го надминат изборниот праг од четири проценти.
„Социјална помош во иднина само за локалното население, нема политички азил во Австрија, Австрија е опкружена со безбедни земји. Вака накратко ја претстави својата предизборна програма главниот кандидат на ФПО, Херберт Кикл.
Со него австриските либерали се залагаат за „тврдина Австрија“ и затворање на границите по линијата на Унгарија на Виктор Орбан. „Во Австрија живеат премногу странци“ е главната предизборна порака на десничарската партија. Херберт Кикл сака да се гледа себеси во улогата на претседател на австриската влада и го користи терминот „народен канцелар“, иако ова е името со кое во минатото се нарекувал само Адолф Хитлер.
Ова не би било првпат FPÖ да учествува во работата на владата. Но, од првата коалиција со обичниот народ во 2000 година, тогаш сè уште под водство на Јорг Хајдер, либералите беа малцински партнер во владите со ÖVP. Последното учество во владата пропадна во 2019 година, кога Хонорарците предводени од тогашниот претседател Хајнц Кристијан Штрахе, во екот на т.н. Афера Ибица, беа избркани од владата.
Тогашниот канцелар Себастијан Курц (ÖVP) ја прекина коалицијата со хонорарците откако во јавноста протече видео во кое, во опуштена атмосфера на викендица на Ибица, Штрахе им ветува на наводните руски бизнисмени приоритет при доделувањето на јавните тендери во замена за финансиска помош за FPÖ.
Но, како ФПО успеа да се опорави од последните избори, на кои само 16 отсто од гласачите гласаа за партијата, и покрај невиден скандал по кој целото раководство поднесе оставка?
Аналитичарите го припишуваат оживувањето на хонорарците на противењето на мерките за ограничување за време на кризата со коронавирус, негирањето на климатските промени и противењето на воената помош за Украина. Но, пред сè, FPÖ, под водство на екстремниот Херберт Кикл, успеа да го врати прашањето за миграцијата во прв план.
Во тоа му „помогнаа“ серија напади и обиди за напади извршени во Австрија од странци со исламистичко потекло, кои ја потресоа земјата од темел. „Кикл успеа да ги прошири темите на миграцијата и да ги обвини странците и да допре до поширок слој на фрустрирани гласачи“, вели политикологот Томас Хофер во интервју за агенцијата АФП.
Доколку прогнозите се остварат и FPÖ освои најголем број гласови, веројатноста Кикл да стане австриски канцелар е сè уште мала. Како и во соседна Германија, каде што никој не сака да коалицира со десничарските популисти од Алтернатива за Германија (AfD), Кикл нема партнер кој ќе ја исполни неговата желба да стане „народен канцелар“.
Ниту ÖVP ниту SPÖ не сакаат да формираат коалиција со FPÖ во влада во која Кикл би бил канцелар. Во последните недели, реториката меѓу обичните и хонорарците дополнително се засили. FPÖ редовно го обвинува актуелниот канцелар и народен претседател Карл Нехамер за неуспеси во економската политика и губење на контролата кога станува збор за нерегулирана миграција.
ÖVP, од друга страна, тврди дека Кикл едноставно „нема капацитет“ да биде идниот канцелар на Австрија. Во последниве денови, обичниот народ ја фокусираше својата предизборна тактика на неопределените гласачи кои ги убедуваат да гласаат за ÖVP за либералите да паднат на второто место, што би го натерало Кикл да се откаже од претензиите за канцеларската позиција.
Исто така, можно е австрискиот претседател Александар ван дер Белен да не ги овласти ослободените да формираат влада, туку тоа да им го препушти на второпласираните обични жители, на што тој има право според Уставот.
