Демократската и републиканската партја во Америка со години се движат заедно надесно.
Оваа година Американците ќе можат да избираат помеѓу радикално прокорпоративната Демократска партија и новиот фундаментализам на Републиканската партија, која под Трамп се претвора во нешто уште почудно од самиот Трамп.
Секако мрачен момент за американската работничка класа која, дури и да сакаше да го избере „помалото од двете зла“ овојпат, тешко можеше да препознае која од двете опции всушност ќе биде помалото зло.
Пропагандата, пак, умее да го преобликува политичкото „наследство“ до крај, па сега еден Џо Бајден во знак на благодарност што излезе од патот на понатамошните планови ќе се претвори во грижлив чувар на демократијата кој со последните сили истраја во борбата за малиот работник (!).
Претходно пишувавме за тоа како обожувањето на Доналд Трамп во редовите на Републиканската партија се претвори во непријатен култ на личноста, но она што го читавме за Бајден на страниците на продемократските медиуми во последните два дена е буквално исто - политички постхумен култ на личноста во создавање.
Јасно е дека нема време за губење и неопходно е брзо да се изгради наследството на Бајден од алтернативна реалност за да може да биде отскочна даска за Камала Харис, десничарка по нејзината дефиниција и минатите постапки, која ќе се обиде да се завитка во сите прогресивни лажни униформи на кои наидува.
Но, во таа брзина, сè уште не се доволно закопани видеата на кои Бајден, пред десетина дена, енергично (па и за него) на митинзите по дебатата со Трамп извикува дека никогаш нема да се откаже од претседателската трка.
„Се кандидирам. Јас сум лидер на Демократската партија. <a href="https://www.pbs.org/newshour/politics/biden-says-no-one-is-pushing-me-out-of-presidential-race-after-disastrous-debate">Никој нема да ме исфрли</a>“, рече Бајден претходно овој месец.
Но, Бајден беше исфрлен. Партиските колеги и донаторите му свртеа грб и тој се предаде на својата судбина.
Иако е интересно што тоа беше во неделата и во порака преку Х.
Вторник помина и среда е и оттогаш никој не го видел или слушнал Бајден.
Дежурните теоретичари на заговор веќе се прашуваат дали американскиот претседател е воопшто жив.
Неговите службеници тврдат дека тој ќе се појави подоцна оваа недела. Сигурно ќе го стори тоа, а дотогаш внимателно се подготвува неговиот прв од неколкуте соодветни проштални говори, во кои веројатно нема да потпише ниту еден збор - се што ќе прочита е што му подготвиле истите луѓе кои сега го истуркале од понатамошна конкуренција.
Тажен крај за политичар кој половина век е на самиот врв на американската политичка сцена, а особено е тажно што можеби најискрениот настап го имаше на самиот крај, кога извика дека никој нема да го турка надвор од својата позиција, но тоа траеше многу кратко.
Но, големината на фалсификувањето на политичката кариера, на често грозен чин, е навистина фасцинантна.
Затоа што историјата мора да го памети Бајден, но сега му се преправа историјата, за на крајот да не му се даде единственото нешто што му остана - себичното „наследство“.
Затоа што таа слика на „грижливиот дедо Џо“ е сосема погрешна.
Џо Бајден е човек кој, на пример, цврсто работеше против интеграцијата во својата кариера - тој дури и одржа постхумен говор во 2003 година на расистичкиот сенатор Стром Турмонд, кој отворено се залагаше за расна сегрегација.
Но, медиумската машина успеа да го претвори Бајден во фигура на која црнците треба да ги дадат своите гласови, а тоа го направија во 2020 година.
Како сенатор, Бајден поддржа серија брутални намалувања на здравството, образованието и социјалните услуги за време на администрацијата на Роналд Реган во 1980-тите.
Бајден беше еден од важните овозможувачи на трансферот на богатството од рацете на работничката и средната класа во џебовите на ултрабогатите.
Бајден потпиша закони кои доведоа до масовно и драконско затворање на Американците за многу помали прекршоци, вклучително и мало поседување дрога.
Затворите беа масовно исполнети со црнци и други расни малцинства. Всушност, беше создаден цел морбиден систем на приватни и јавни затвори кој постои и функционира од масовното затворање на Американците.
Списокот на аргументи кои потврдуваат дека Бајден отсекогаш бил десничарска про-корпоративна фигура е значителен.
Тој даде се од себе - претворајќи ја неговата родна држава Делавер во банкарски рај на начин што го направи прогласувањето банкрот речиси невозможно за работниците и луѓето од средната класа.
Ја поддржуваше американската „Војна против тероризмот“, гласно ја поддржа инвазијата на Ирак, учествуваше во уништувањето на Законот „Глас-Стигал“ од времето на Големата депресија и на овој начин беше отстранета бариерата помеѓу комерцијалното и инвестициското банкарство.
Тој беше важен човек во секој чекор од проширувањето на НАТО алијансата, како и во проектот за поддршка на државниот удар во Украина во 2014 година, што го започна хаосот што на крајот прерасна во актуелната војна.
Што се однесува до самата војна во Украина, Бајден направи се за таа да се случи, отфрлајќи ги сите предвоени барања на Русија, вклучително и барањето Украина да не бара членство во НАТО.
Денес, некои критичари го нарекуваат „геноциден Џо“ поради неговата голема поддршка за Израел во актуелната војна во Појасот Газа, каде што досега се убиени речиси 40.000 луѓе.
Ова е вистинскиот Џо Бајден, но беше одлучено тој да не биде запаметен така, туку да се направи посебна ревизија на фактите за да му се даде добронамерен и хуман дух каков што всушност никогаш не го имал.
Што се однесува до Камала Харис, нејзината кариера е многу слична на онаа на Бајден, но можеби и полоша.
Пред да се пресели на врвот на партијата, Харис беше главен обвинител во државата Калифорнија повеќе од две децении.
Ова е главниот дел од нејзината кариера, кој сега или ќе биде игнориран или само повремено ќе се споменува за политички цели.
Продемократските медиуми веќе ја нарекуваат „Полициска Камала“ која ќе го спречи „криминалниот Трамп“.
Сепак, тие ќе се обидат едноставно да ја прескокнат нејзината историја на тие позиции.
Секој државен правобранител се бори за државна власт и полициски прерогативи.
Тоа е дел од работата.
Но, Харис секогаш одеше над и подалеку од повикот на должноста, борејќи се за построги казни, повисоки услови за кауција, подолги затворски казни, повеќе гонење на ситни злосторства, повеќе вмешаност на кривичната правда во заедниците со ниски приходи и малцински заедници, помалку правични процеси за луѓето во систем, помала транспарентност и помала одговорност за лошите полицајци.
Дури во 2020 година, кога реши да ја започне кампањата за Белата куќа, таа и нејзиниот тим одлучија дека најдобро би било да се претстави како либерален реформатор - што апсолутно не е.
Камала Харис е крајно амбициозна личност, тоа не може да се негираш, но идеолошки таа навистина никаде не стои, само на вратата на опортунизмот и оттаму зборува од двете страни на устата во исто време.
Ќе биде тешко да се одбрани од значајните напади на кампањата на Трамп, но тоа е кампања на Трамп и нема гаранција дека ќе биде значајна.
Неговиот кандидат за потпретседател Џеј Ди Венс, од сите работи со кои можеше да ја нападне, реши да ја „нападне“ по прашањето за немање деца, покажувајќи уште еднаш дека е типичен американски фундаменталист (и не многу паметен - затоа што со тоа глупава изјава штотуку вкрсти милиони гласови на жени, но и на парови кои немаат или можеби не можат да имаат деца).
Она што Камала се издвои „идеолошки“ е тоа што таа секогаш активно ја покажуваше својата лојалност кон големиот капитал, кој пак едноставно ја обожава, дури и повеќе од Бајден.
Токму сега, за помалку од 24 часа откако беше де-факто потврдено дека Камала ќе биде кандидат, десетици милиони американски долари донации почнаа да се влеваат во нејзината кампања.
Главните продемократски медиуми ќе се обидат да ги прескокнат сите детали за неа и да се фокусираат само на фактот дека таа е жена, дека е од расно малцинство, дека има азиско потекло и дека се појавува во видеата на TikTok.
Но, дали некој се сеќава на нејзината кампања за 2020 година? Тоа беше катастрофа. Таа не можеше да ги одбрани своите минати постапки. Се шират приказни за нејзиното малтретирање на персоналот.
Таа влезе во трката како главен кандидат, со голема поддршка од медиумите и големи поддржувачи, и се откажа дури два месеци предпартиските избори во Ајова, освојувајќи само 3 отсто од гласовите (!).
Таа дури и не беше главен кандидат во нејзината родна држава Калифорнија.
Американскиот народ повеќепати јасно стави до знаење што мисли за Камала Харис, имено дека не ја сака со причина.
Но, таа е повторно тука и сега тие одеднаш ќе бидат принудени да гласаат за неа ако не можат да го поднесат Доналд Трамп, или ќе мора да останат дома (што во оваа ситуација можеби е единствениот правилен и чесен чин на секој американски гласач).
Банкарите од Волстрит, корпорациите, демократскиот политички естаблишмент, холивудските актери и актерки, музичката и забавната индустрија, најголемите и највлијателните медиуми во Америка - сите заедно сега насилно ќе се соберат зад Харис, славејќи ја на секој чекор, без никаква суштина, но нарекувајќи ја историска пресвртница.
До неодамна така го нарекуваа и Бајден, славејќи го неговиот потенцијален триумфален втор мандат и победата над злобниот Трамп, а потоа се откажаа од него и го отфрлија за само неколку часа.
Истото ќе го направат и со Камала Харис доколку не се промени нејзиниот слаб рејтинг кај американската јавност по целата оваа интензивна и хиперактивна парада.
Се е до бројките, се е до статистиката и ако до времето на Демократската национална конвенција (од 19 до 22 август) заклучат дека некој друг би имал поголема шанса од Камала, ќе ја одбијат заедно со нејзиниот дементиран шеф.
<b><i>(Vecer.mk <a href="https://www.advance.hr/tekst/kapitalisticki-odabranici-presucenih-istina-lazna-bidenova-ostavstina-i-izmisljena-kamalina-sansa/">VIA)</a></i></b>
