На повидок е една од најголемите „контроли на штети“ во поновата политичка историја. Американската демократска партија има пред себе голем број прашања на кои нема ни да се обиде да одговори бидејќи тоа само би ја закопало во и онака огромен проблем.
Наместо тоа, брзо и пргаво ќе се постави како речиси ништо да не се случило. Ќе се покрене манипулативна кампања која ќе се обиде да остави впечаток дека се е под контрола и дека сите направиле се од голема грижа за нацијата.
Но, реалноста е многу поинаква.
Џо Бајден, кој завчера одеднаш „се сети“ дека сепак ќе се откаже од претседателската трка, само ден-два претходно изјави дека ќе се откаже од борбата за втор мандат само ако „Семоќниот Бог“ му нареди да го стори тоа. така.
Дали 81-годишниот претседател добил небесна порака на неговиот одмор во неговата куќа на плажа во Делавер?
Сигурно го сторил тоа, но не од Севишниот туку од неговите сопартијци кои го известиле дека само што му истече времето. Можеше да продолжи, но нема да стигне далеку со празен финансиски резервоар.
Во американската политика, прашањето за донации не е нешто од што се срамат политичарите, како во Европа, на пример.
Во Америка, привлекувањето пари од корпорации и влијателни донатори (сите имаат свои многу тесни интереси) е прашање на престиж, но и буквално пропусница за секаков вид политика.
Постои причина што американската демократија се распадна само на две партии - има и други, но ниту една од нив освен демократската и републиканската не може ни да сонува да преземе кое било парче од власта, затоа што немаат донатори.
Донаторите го прават сето тоа да се случи. Реклами, кампањи, состаноци, „од врата до врата“ лобирање на гласачите, сето тоа некој многу скапо го плаќа, а има конкретни шанси тој што ќе собере повеќе пари полесно да победи.
Сите овие се многу добро познати фактори во американската политика.
Во овој случај, донаторите јасно му ставија до знаење на Бајден дека повеќе не може да смета на нив.
И тогаш што? Водење кампања уште повеќе од 3 месеци со средства што брзо би се потрошиле?
Тоа би било огромно фијаско, незамисливо сценарио. До времето на изборите, американските гласачи речиси ќе заборавија кој е другиот кандидат и Трамп ќе триумфираше како никој друг досега. Така, реално, никогаш не беше можно да се очекува Бајден да ја продолжи трката.
Ноќта на таа катастрофална дебата со Трамп пред речиси еден месец, беше јасно дека Бајден е готов.
Доколку Демократската партија направеше брза елиминација на Бајден, можеби сè ќе беше полесно за нив, но фактот што еден дел од нив беше подготвен да го турка Бајден и покрај се што беше видено, покажува она што е веќе многу јасно - дека тие се политички опортунисти кои се подготвени да одат до крајности само за да добијат моќ или да останат во неа.
Тие беа подготвени, иако знаеја се, да го остават Бајден на власт, да ја напуштат Америка, најголемата економска и воена сила во светот, да владее човек кој очигледно има бројни когнитивни проблеми.
Тоа е молк што за малку можеше да се нарече смислено предавство на националните интереси, но беше во интерес на партијата.
Не правете грешка, републиканците не се подобри - многумина од нив искрено го презираат Доналд Трамп, неговиот пристап, неговиот карактер, неговите политики, но тие се свесни дека тој има најголеми шанси да ја освои Белата куќа за партијата и затоа се подготвени да притиснат го поддржуваат, дури и претставувајќи се како големи МАГА луѓе.
Но, ова со Бајден е подиректно, поскандалозно.
Многумина овде знаеја за неговата акутна состојба, но имаа намера се да премолчат од јавноста.
Сите со какви било контакти со Белата куќа знаеја како навистина стојат работите - неговите соработници, секретари, портпароли, сите луѓе од неговата кампања, претставници на демократите во двата дома на Конгресот, медиумите ...
Глумеа изненадени од дебатата, но всушност ги држеа прстите дека Бајден некако ќе го преброди, дека ќе направи само минимални гафови со Трамп, кои ќе бидат оправдани во медиумите веќе следното утро на подготвен начин како на пример „Можеби Бајден не зборува најбрзо и најјасно, но важно е што вели и за што се залага“.
Се разбира, тоа е тотална флоскула и измама.
Ако се гледа во контекст на тоа што е модерна политика, мора да се признае дека демократите имаат супериорна ПР-машинерија која беше учебник во можност да го претвори секој недостаток на државнички способности на Бајден и да го протолкува како нешто друго.
Затоа што голема лага е дека „овој“ Бајден е присутен уште од претседателската дебата во јуни.
Помина најмалку една година, веројатно повеќе, кога „нешто не е во ред“ со Бајден, но каде и да се појави, што и да каже, неговиот настап автоматски беше завиткан во целофан од соодветни презентации.
Дури и сега, кога уште еднаш покажа дека е целосно надвор од реалноста, додека три недели се бори да остане во трката, медиумите неговото повлекување го прикажуваат како голем државнички потег, доказ за неговата проникливост и одговорност за американската демократија.
Овие тврдења се натрупуваат иако сите што ги кажуваат знаат дека тоа нема никаква врска со реалноста - Бајден веројатно ништо не одлучил сам, туку буквално грубо бил истуркан од позицијата што всушност легитимно ја добил.
Имено, тој веќе е потврден како демократски кандидат, доби гласови на прелиминарните избори. Сега му беше кажано дека мора да поднесе оставка, што на крајот и го направи, но демократите мораа да го притискаат со денови.
Но, бидејќи датумот на изборите незапирливо се приближува, целата оваа приказна за Бајден може многу брзо да падне во заборав, а целиот фокус ќе биде ставен на новата кандидатка на Демократската партија, Камала Харис.
Постојат некои шпекулации дека некои други актери би можеле да бидат вклучени во играта, но тешко е да се очекува тоа. Шансите за победа се уште се мали и повеќето перспективни демократи нема ни да сакаат да се туркаат во сценарио кое многу лесно може да заврши со пораз. Тие попрво ќе го зачуваат за изборите во 2028 година.
Трамп веднаш со типична самодоверба рече дека ќе ја победи Камала Харис „уште полесно“ од Бајден.
Ова може да биде прилично погрешна проценка. Камала Харис засега во никој случај не е силен ривал, но ќе се направи се за да стане таков.
Мајсторите на ПР кампањата точно знаат што треба да и направат на Камала Харис за да ги максимизираат нејзините шанси за победа.
Се води голем лов на гласовите на младите, истражувањата покажуваат дека кандидатот, односно кампањата која е поуспешна во ова може да смета на пресврт во т.н. „swing“ држави кои традиционално не гласаат за демократи или републиканци.
Камала Харис ќе се обиде што повеќе да се промовира како кандидатка која е составена од голем број идентитети. Ќе се истакне нејзината боја на кожа, нејзиното азиско потекло, фактот дека жена никогаш во историјата не била претседател на Америка, а според некои извори, кандидат за нејзин потенцијален потпретседател е истакнатиот демократ Пит Бутиџиг, кој исто така е прогласен за хомосексуалец.
Во сезоната на „идентитетска политика“ овде би се ставиле голем број крлежи. Тоа значи дека остатокот од оваа претседателска трка ќе биде максимален идеолошки судир меѓу либералната и конзервативната Америка.
Иронијата е што самата Камала Харис не е олицетворение на либерализмот и дефинитивно не е конзервативизмот на Трамп. Но, она што следи сега ќе биде поголемо од нив.
Кампањата на Трамп сигурно жестоко ќе ги нападне демократите врз основа на тоа што до неодамна сите сесрдно го поддржуваа Бајден, за да го отфрлат за кратко време.
Но, тоа може да биде погрешна стратегија. Доволно е да се види дека Бајден постојано е во анкетите околу 50% од гласовите - што ни кажува тоа?
Америка е максимално идеолошки поларизирана, до тој степен што околу половина од гласачите беа подготвени да го поддржат Бајден дури и да останеше во трката, Бајден кој изгледа како што изгледа.
Исто е и со Трамп. Сега може да прави што сака и повторно ќе ја има својата лојална база.
Оние кои мислат дека Трамп со леснотија ќе ја „измети“ Камала Харис, веројатно грешат. Неговите шанси за победа ќе бидат поголеми, поради низа околности, но тоа ќе биде тесна борба, многу поблиска отколку Бајден да останеше во трката, бидејќи само ќе трупаше гафови.
Во меѓувреме, ситуацијата околу Бајден останува контроверзна.
Некои со право прашуваат - како може да остане претседател ако не може да биде кандидат?
Неговиот мандат трае до 20 јануари 2025.
Дали ќе продолжи да носи големи одлуки? Дали тој ќе одлучува што да прават со Украина? И ако не е способен, како што е предложено, дали тоа значи дека некој носи одлуки наместо него?
Дали претседателот е само марионета и чија?
Состојбата на американската демократија (и секако не само американска) одамна е фарса, а сега, за прв пат, јасно ја гледаат милиони Американци.
Што ќе направат во врска со тоа? Не можат многу, освен да гласаат или да не гласаат.
Ќе биде жестока борба и за двајцата бидејќи и за секој од тие што нема да излезат, во зависност од тоа каде се, се знае кој ќе победи.
<b><i>(Vecer.mk <a href="https://www.advance.hr/tekst/jedna-od-najvecih-kontrola-stete-ikad-ovakav-pr-stroj-ne-smije-se-podcijeniti-jer-vremena-ima-taman-dovoljno-da-prgavog-bidena-bez-doticaja-sa-stvarnoscu-pretvori-u-heroja-a-kamalu-preko-tocaka-identitetske-politike-uvede-u-bijelu-kucu/">VIA)</a></i></b>
