Со добра причина, Првата светска војна е запаметена како една од најлошите војни во историјата на човештвото. Милиони војници и цивили загинаа во конфликтите што ја одредија судбината на 20 век.
Сепак, една вечер војските на Франција и Британија, од една страна, и Германија, од друга страна, на кратко го спуштиле оружјето за заедно да го прослават Божиќ.
Големата војна требало да заврши до Божиќ 1914 година, но пет месеци по нејзиното започнување, фронтот сè уште бил напнат. Така, илјадници војници од двете страни долж западната линија на фронтот го дочекале Божиќ во ровови.
Меѓутоа, тогаш почнало да се случува нешто многу необично. Наскоро, сите борци на фронтот почнале да ги напуштаат своите ровови без оружје за да се сретнат со непријателските војници на ничија земја.
Она што следело е неверојатна епизода на човештвото - непријателите кои се колеле еден со друг до пред неколку минути, сега разговарале, пееле и јаделе заедно како вистински пријатели.
Во писма до своите најблиски, војниците опишале како дошло до спонтано примирје.
„За време на Божиќ нашите сојузници поставија маси меѓу рововите и поминавме среќни моменти заедно. Разменивме сувенири и се претставивме. Ова беше неверојатен Божиќ и дојдов до заклучок дека не сакам да го поминам во ров“, напишал еден британски војник.
Откако за пет минути склучиле примирје, празната ничија земја била полна со Германци и Шкоти кои си разменувале цигари и други мали, но луксузни ситници. Во некои делови се одржале и фудбалски натпревари, во тимови исто како оние од војната, но и во мешани екипи.
„Полјаците имаа фудбалски натпревар со Германците кои ги победија со 3-2“, изјавил писар од медицинскиот корпус на кралската армија во писмо до пријател во Лондон.
На тој ден војниците од двете страни добиле можност да ги погребаат убиените со сите верски обреди како да се во црква.
Можеби најдобриот начин да се сумира спонтаното собирање и убавината на божиќниот дух што успеал да ги помири завојуваните страни е писмото објавено во Carlisle Journal на 5 јануари 1915 година:
„Сите овој говор на омраза, пукање еден кон друг и гневот што се издишуваше од почетокот, успеа да го задржи никој друг туку божиќниот дух. Тоа беше прекрасна надеж за идниот мир на двата големи народи кои се мразат меѓусебно. И. непријателите ретко се мразат, од една страна страните ветуваат вечна омраза и одмазда, а на Божиќ го оставаат оружјето, разменуваат цигари и си посакуваат среќа“.
За жал, врховните команданти на завојуваните страни не ја одобриле оваа акција. Некои единици биле казнети или префрлени на други линии на фронтот, а таква акција на спонтано Божиќно примирје не се повторило во ниедна друга војна.
