Боасон штотуку го напуштила училиштето и сè уште била малолетна кога Џист Жаклин ѝ ја дал улогата во неговата еротска класика од 1974 година како сексуално авантуристичка тинејџерка Мари-Ана, која ја запознава Емануела (Силвија Кристел) со засенчениот лик Марија, објави Deadline.
Откако доби неколку помали улоги само врз основа на нејзиното тело, Боасон реши да се врати на училиште и да студира глума на престижниот француски конзерваториум.
По завршувањето на тригодишниот курс, таа одбила да преземе улоги каде што главната причина за кастинг бил нејзиниот изглед.
Во текот на нејзината 40-годишна кариера, Боасон снимила повеќе од 50 филмови, вклучувајќи ги и „Идентификацијата на жената“ на Микеланџело Антониони (1984), „Јенатч“ на Даниел Шмид (1987 година), „Надворешност“, „Ноќта на Жак Брал“, „Радио Рејв Иво Боазе“ (1989 година), „Нов живот“ од Оливие Асајас (1993), „Добардан Туго“ од Петер Касович (1995), „Сѐ за актерките“ од Мајвен (2009) и „Државни работи“ од Ерик Вале (2009).
Во исто време, Бојсон глумела во бројни театарски продукции, појавувајќи се во драми на Шекспир, Харолд Пинтер, Тенеси Вилијамс и Еуген Јонеско, меѓу другите.
Во 2010 година, нејзиниот личен живот се најде на насловните страници откако беше објавено дека таа се обидела да се самоубие скокајќи од нејзиниот стан на петти кат, но била спречена од пожарникарите.
Подоцна Боасон во интервју за познатиот магазин „Гала“ изјави дека се заканувала со самоубиство за време на тогашната расправија со нејзиниот партнер, но дека никогаш немала намера всушност да се самоубие. Таа рече дека тоа бил трик што го научила од нејзината насилничка мајка и дека не е горда на инцидентот.
