Ретко се случува работите да одат глатко за време на рочиштата за наследување, а ситуацијата дополнително ја комплицира Законот за наследување, кој предвидува дека одредена група луѓе, таканаречени нужни наследници, имаат право на свој дел без разлика на волјата изразена во тестаментот.
Според Законот за наследување, нужни наследници се потомците на оставачот, неговите посиноци и нивните потомци, децата за кои оставачот има заедничка грижа и нивните потомци, како и неговиот брачен или вонбрачен партнер, животниот партнер на оставачот или неформалниот животен партнер на оставачот. Колку наследувањето може да ги закомплицира односите, сведочат и искрените сведоштва на корисници на интернет форумот „Редит“, каде што била отворена дискусија токму на оваа тема.
Комплицирање на наследувањето
– Зошто наследувањето е комплицирано и бавно се решава на Балканот? Можеби малку генерализирам поради мојата ситуација, но слично е и со луѓето што ги познавам – прашал некој во објава на „Редит“ и ја продолжил својата приказна.
Наместо родителите да ја поделат имотната сопственост и да дефинираат што кому припаѓа, обично е комплицирано до таа мера што куќите и земјиштето пропаѓаат, бидејќи постои куп раселени сопственици кои не можат за ништо да се договорат. Кај нас велат дека двајца браќа се борат до смрт за наследство, па ме интересира од каде потекнува тоа и како е во светот. Какви се вашите впечатоци?
За мене, и од мајчина и од таткова страна е катастрофа – сè е некако недефинирано, договорите се во воздух, бидејќи тоа се чувствителни теми и никој не сака да се налути на некого, па молчат, а ние младите, кои треба да тргнеме во живот и да знаеме дали можеме на нешто да сметаме и на што, страдаме – стои во прашањето објавено на „Редит“.
Луѓето не сакаат да бидат огорчени
– Не сметајте на ништо, сè создајте сами, тоа е единствениот начин да очекувате дека ќе имате нешто – бил еден од одговорите.
Од другата страна на семејството, избила кавга околу куќата на село. Куќата не е во најдобра состојба, не е на главниот пат и не се исплати да се реновира заради заработка. Требало да се подели меѓу 11 лица, а предлогот на мнозинството бил да се откажат од својот дел и да ја препишат куќата на млад брачен пар.
– Му помагаа на мажот, а веќе живееја со родителите на жената неколку куќи подалеку. Од тие 11, еден братучед од Германија, кој никогаш не бил во Хрватска, се противеше, и еден близок роднина кој сакал 1/11 од куќата (веќе има две куќи, самец е и постар).
– Секогаш некој мисли дека заслужува повеќе (на пример, затоа што живеел со починатите родители, тоа е единствената имотнина во која живее, се грижел за родителите, затоа што има помалку пари од богато мажената сестра и сл.). Мислам дека единственото решение е родителите да одлучат кому што му припаѓа пред да умрат и тоа да го соопштат на своите деца или на кого и да е, и да ја средат правната документација. Веројатно и понатаму ќе има незадоволство, но барем ќе има помалку мака по смртта (суд).
– Искрено, би рекол дека тоа е поради лошата финансиска состојба генерално. Секогаш слушам за шупа или за делба на куќа на четири дела (по половина кат), а ако некој сака да купи половина кат, нема пари (и мисли: ние сме семејство, зошто да не го подариме бесплатно). Во основа, предците немаат многу што да остават зад себе, а потомците немаат доволно за нов имот (или е потешко), па затоа и малото наследство многу значи.
– Точно, луѓето не се навикнати да комуницираат без его. Сите само даваат и даваат. Проклетство. Мајка ми има една сестра и три брата и сакаа да поткупат адвокат за да ја иселат мајка ми од куќата што ѝ ја препишал дедо ѝ. А нејзиниот дедо купил куќи за сите нив, некои изградил. Замислете ја иронијата. Во моето семејство сум само јас, не ми е гајле за браќа и сестри кога ќе видам вакви ситуации. Сè е во ред додека браќата и сестрите не се венчаат. Тогаш почнува сè, тогаш брат би го измамил братот.
– Родителите не сакаат да негуваат лутина кон своите деца додека се живи и велат: „Ќе го поделите ова по мојата смрт“. Имам такви примери во моето маало – ништо не препишале на никого, не негуваа лутина ниту се караа, подобро е децата да се расправаат кога нив веќе ги нема – пишува Dnevno.hr.
Кавга околу куќа на село
– Мојата баба тоа убаво го реши. Еднаш ѝ рече на мајка ми да ги покани сите на кафе за да можеме да бидеме пријатели. И баба ми почна да зборува: „Не сакам кавги, не сакам глупости. Ти имаш толку пари, имаш ова и она, овој не доби ништо. Овие двајца го решија станбеното прашање, овој не. Овој ќе го добие ова, ти го добиваш ова. Дали е тоа во ред? Ако има кавга, ќе дојдам и ќе те бркам.“
