Проѕирен сеф, врежан во ѕидот зад олтарот на капела во северен Рим, содржи колекција од моштите од Карло Акутис.
Тие вклучуваат парче од неговиот дрвен кревет, дел од џемпер и парче од чаршафот со кој бил покриен по неговата смрт. Прамени од неговата коса се изложени во други цркви низ италијанската престолнина и пошироко.
Акутис, Италијанец роден во Лондон, кој утре ќе стане првиот милениалски светец на Католичката црква, создаде веб-страници за ширење на католичките учења, заработувајќи го постхумниот прекар „Божји инфлуенсер“. Починал од леукемија на 15-годишна возраст.
Ваквите светилишта се дел од древен ритуал даден на најистакнатите членови на црквата кои починале и служат како опипливи потсетници за нивните животи за верниците. Иако моштите во црквата Света Ангела Меричи се мали, парохискиот свештеник Данило Спањолети верува дека тие им помагаат на верниците да најдат храброст.
„Молитвата во близина на моштите на светец им помага на луѓето да се соочат со животните тешкотии. Овој светец, особено, кој живеел краток живот, но бил многу прогресивен во многу погледи, е инспирација за младите луѓе“, рече Спањолети.
Карло Акутис, кој починал во 2006 година, ќе биде канонизиран од папата Лав, заедно со Пјер Џорџо Фрасати, уште еден млад католички активист кој починал пред еден век. Се очекува настанот да привлече илјадници верници во Рим.
Црквата ги класифицира моштите на своите светци во прва, втора и трета класа. Моштите во црквата Санта Анџела Меричи се од втора и трета класа и иако привлекуваат постојан прилив на верници, моштите од прва класа - телото на светецот или делови од него - се она што привлекува најголеми толпи.
Во изминатата година, повеќе од еден милион луѓе го посетија градот Асизи во централна Италија, каде што телото на Карло Акутис - облечен во неговата сина тренерка, фармерки и патики, покриено со восочен калап од неговото лице, лежи изложено во стаклен ковчег во црквата Санта Марија Маџоре. Неговото срце се чува во златен ковчег во катедралата Сан Руфино во истиот град, додека парчиња перикардијално ткиво - мембраната што го опкружува срцето - патуваат низ светот во периодот пред неговата канонизација.
Неговата мајка, Антонија Салсано, исто така патувала низ светот, држејќи говори пред католичките заедници за животот на нејзиниот син, честопати носејќи прамени од неговата коса како подароци. Моштите биле донирани од неговото семејство, но по неговата канонизација, тие ќе станат сопственост на Ватикан.
Акутис е роден во Лондон, каде што неговиот татко работел за осигурителна компанија, а семејството се преселило во Милано кога имал четири месеци. Семејството не било особено религиозно, изјавила неговата мајка за Гардијан, но нејзиниот син покажал длабока посветеност на католичката вера уште од рана возраст.
„Секој ден одел на миса и се молел. Беше дете кое не можело да остане рамнодушно кон страдањето. Живеевме во центарот на Милано, во зграда опкружена со просјаци. Сакаше да им помогне, да разговара со нив, да им донесе храна и ќебиња“, рече таа.
Таа додаде дека Карло инаку бил просечно момче, кое се дружело со пријатели и спортувало. Тој бил вешт програмер, а неговиот „гениј“ станал познат кога почнал да создава веб-страници за католички организации, вклучувајќи една што документирала чуда. Исто така, сакал да игра игри на својот PlayStation, но се ограничувал на еден час неделно.
„Карло бил љубител на интернет, но бил умерен кога станувало збор за користење на технологијата. Ја користел на добар начин и не дозволувал таа да го користи него“, додаде мајката.
Чудата започнале во времето на погребот
Движењето што се појавило околу Карло било забележливо од денот кога починал, бидејќи тешко болни луѓе почнале да се молат за нивно исцелување. Многумина на кои им помогнал се собрале на неговиот погреб - меѓу нив имигранти и деца кои страдале од насилство од врсниците.
Неговата мајка тврди дека чудата почнале да се случуваат околу времето на неговиот погреб, а минатата година папата Франциск посмртно му оддал признание за две чуда. Првото, според Ватикан, било исцелувањето на момче во Бразил кое имало ретка вродена болест на панкреасот. Вториот беше исцелувањето на студент од Фиренца кој имал крварење во мозокот по повреда на главата, а чија мајка се молела на гробот на Карло во Асизи.
Брзината со која Акутис бил канонизиран, особено во споредба со Фрасати, е дел од напорите на црквата да привлече повеќе млади луѓе во верата. Иако некатолиците може да го сметаат почитувањето на моштите за чудно или дури и морбидно, тоа им се допаѓа на многу луѓе - особено на младите.
„Тоа е поентата. Црквата сака млад светец, милениалец, некој што припаѓа на модерното време“, рече Андреа Вреде, дописник од Ватикан за холандскиот јавен радиодифузен сервис НОС.
Таа направи паралела со Марија Горети, која е родена во сиромаштија во 1890 година и брутално нападната на 11-годишна возраст во Нетуно, јужно од Рим, од работник на кого таа му се спротивставила. Црквата вели дека Марија починала од раните, простувајќи му на напаѓачот. Таа била канонизирана во 1950 година.
„Таа почина мирно и побожно, и тоа беше тоа. Таа беше трансформирана во совршена светица затоа што на црквата ѝ беше потребен пример за младите жени, особено по Втората светска војна, за повторно воспоставување на моралот“, рече Вреде.
Но, додека Карло доби огромна популарност, имаше и измамници кои се обидуваа да продаваат лажни реликвии преку интернет, искористувајќи го интересот што се создаде околу него.
„Постојат прашања за тоа колку е соодветно црквата да го идеализира како некаков супермодел“, рече Вреде.
Без разлика дали е „супермодел“ или не, неговата мајка верува дека неговите реликвии се потсетник дека „секој од нас е повикан да стане светец“.
„Карло нè потсетува дека е можно сите ние да станеме светци“, рече таа.
