Никој не го кажа тоа јавно, но кога се појави снимка на високи германски функционери кои разговараат за тоа како да им помогнат на Украинците да го минираат мостот на Крим, на многумина им падна на ум дека оваа приказна може да заврши, еден ден, со руска одмазда, директна одмазда против Германија, особено кога имаше гласни и остри изјави од Москва кои најавуваа дека „Германија се подготвува за војна“.
Јасно е дека се зборува за поголема војна во Европа од моментот кога руските сили ја нападнаа Украина пред повеќе од две години, но неодамна за таквата можност се зборува повеќе од вообичаено.
Една група сака да зборува за проширување на војната, затоа што на овој начин сакаат да расправаат за поголема поддршка за Украина под аргументот „ако сега не ја поддржиме Украина да не брани од Русија, ќе мора да се бориме против Русија самите ние“.
Друга група гледа значителна можност во воената хистерија, потенцијално клучен момент за поголема независност на Европската унија (од Америка), а тоа може да вклучи создавање на европска армија или барем значително зајакнување на воените капацитети на членката државите.
Денеска стана јасно дека Доналд Трамп ќе биде републикански кандидат за претседател на САД, а според анкетите тој е пред Џо Бајден. Значи, постои конкретна шанса во ова време следната година Трамп да биде претседател, кој во својот втор мандат, според сите сметки, дополнително би се изолирал од Европа и би сакал што поскоро да стави крај на војната во Украина. без разлика колкава територија има преземено Русија.
Се чини дека Русија се надева на тоа, иако самиот Владимир Путин истакнува дека го претпочита Бајден за претседател бидејќи, според него, Бајден претставува препознатлив стил на политика, додека Трамп е премногу непредвидлив (што секако е).
Сите групи кои во моментов зборуваат за поголема војна на Европа тоа го прават со агенда.
Францускиот претседател, на пример, кој ги провоцира другите западни сојузници спомнувајќи го испраќањето војска во Украина, нешто што никој не го интересира, секако дека целата оваа ситуација ја гледа како можност за европско зајакнување, можеби дури и изградба на европска армија, нешто за која тој лично се залагаше, барем во неколку наврати.
Очигледно, во такво сценарио, на покомпактна и воено посилна Европа, Франција се гледа себеси како лидер, доколку американската „заштита“ отпадне, меѓу другото, поради фактот што Франција е единствената нуклеарна воена сила во Европска унија (според сегашниот аранжман, американското нуклеарно оружје е достапно за Белгија, Германија, Италија и Холандија, но тоа не е нивно и, јасно е, сè може да се промени со доаѓањето на Трамп на власт).
Иако, освен реториката и опортунистичките агенди, нема големи индикации дека војната би можела толку брзо да се прошири низ Европа, што ако навистина се случи?
Дали Европа би можела адекватно да се одбрани од Русија ако тоа треба да го направи сама без американска помош?
Можеби во одреден момент ќе може, но ова веројатно не е тој момент. Далеку од тоа дека Европа не би пружила насилен отпор, но логистички и квантитативно не е подготвена да води голема војна.
Имено, војната во Украина ги исцрпи резервите на муниција низ цела Европа.
Залихите се итно потребни, а некои сега алармираат за ова прашање. Еден од нив е Марк Тис, пензиониран генерал-полковник и поранешен заменик началник на одбраната на белгиските вооружени сили.
Во интервју за <a href="https://www.br.de/nachrichten/deutschland-welt/mangelware-munition-sicherheit-europas-in-gefahr,U5gQllI">Bayerischer Rundfunk,</a> тој рече дека Европа не е способна за војна.
„По неколку часа војна, ќе требаше да фрламе камења“, рече тој, нагласувајќи дека воопшто не се шегува.
"Залихите се екстремно ниски, особено кога станува збор за висококвалитетна муниција. Таквата муниција не е лесно да се снабдува. Треба да се земе предвид времето за испорака. Ако нарачате денес, на некои видови муниција ќе им требаат до седум години за да се исполни нарачката Дури и со наједноставната муниција од 5,56 мал калибар, што е стандард на НАТО.“
Осврнувајќи се на последиците од овој недостиг на муниција, поранешниот генерал нагласи:
„Веќе сме во длабоко срање. Недостигот не се протега само на муниција, туку и на системи за оружје. Не само Западот е свесен за недостигот на оружје и муниција, но и нејзините противници. Можете да бидете сигурни дека нашите противници, без разлика дали се во Москва или Пекинг или на кое било друго место во светот, знаат за недостигот на муниција“, рече тој.
Но, како е можно ЕУ или НАТО, со десетици земји-членки кои имаат одредена економска моќ и способност за масовно производство, да страдаат од недостиг на муниција?
Тис идентификува јасна причина:
„Нашите армии се дизајнирани за експедициски операции. Тие се мали контингенти со мала логистика и многу мала, ако воопшто, потрошувачка на муниција. И одеднаш се вративме во време на отворена војна. Денес, сите компоненти на армијата повторно се соочува со предизвикот, вклучувајќи муниција и логистика.“
Тој ја коментираше и ситуацијата во Бундесверот, односно германската армија.
„Знам дека Германија имаше околу 5.000 тенкови во доцните 1980-ти. Денес, Германија има меѓу 200 и 300. Не велам дека Бундесверот мора да се врати на 5.000, но овој јаз е огромен“, рече тој.
И што може да направи Европа во оваа ситуација?
„Парите се таму, но вистинската промена треба да се случи меѓу ушите, во менталитетот. Потребна е промена на перцепцијата. Безбедноста чини нешто. Мораме повторно да ја научиме. Многумина веруваа дека паднала од небо и никогаш нема да промени. Општеството мора да биде подготвено да го брани својот просперитет“, рече тој.
Тој повика и на промени во одбранбената индустрија.
„Не се случи многу во индустријата. Мораме повторно да ја зачиниме индустријата за оружје и одбрана. Но, ризикот во компаниите е завршен. И тоа мора да се промени, владите и Европската унија мора да го сносат овој ризик“, смета Тис.
„Ако сакате политички да ја промените Европа, ножот мора да ви биде во грлото и крвта да капе, тогаш работите ќе почнат да се менуваат“, заклучи тој.
Она што го кажува поранешниот белгиски генерал може да се нарече и една од агендите кога се споменува поголема војна во Европа.
Во овој случај, имаме сосема очигледно лобирање за воената индустрија, која и онака заработува многу пари, но сега сакаат да ја стиснат во државниот систем - со други зборови, сакаат да создадат ситуација каде ќе одат парите на даночните обврзници, во големите европски производители на оружје, што ќе се смета за гаранција за мир и просперитет.
Но, таквото размислување тргнува од претпоставката дека „слабата“ Европа е автоматски предодредена да биде жртва. Звучи малку како европска параноја наследена од колонијализмот, бидејќи Европејците го користеа тој клуч за да ги искористат, освојат и уништат сите народи пред себе кои беа воено послаби и не можеа да се одбранат.
Според тој начин на размислување, Русија секако ќе нападне доколку и се даде доволно време и можност. Затоа, не е изненадувачки што има толку многу параноја за потенцијалното враќање на Трамп на власт во Америка.
Европејците, во најголем дел, се чувствуваат како да живееле на туѓ трошок, на американскиот, и дека останале „слободни и просперитетни“ само благодарение на цврстата и доминантна прегратка на американската војска.
Интересно е што и самиот Трамп мисли така, и затоа сака овој пат, доколку ја освои власта, целосно да ја деградира американската распределба за европската безбедност, згора на тоа, сака Европа да го „врати долгот“ на тој начин што масовно ќе купува американско оружје (што ќе ги принуди да го направат заканувајќи се дека ќе се повлечат од членот 5 на НАТО за колективна одбрана!).
Европа би била многу побезбедна кога би се фокусирала на взаемниот просперитет на светот, соработувајќи со сите делови на светот, но ова е нешто што е блокирано со години, а како сурова алтернатива на глобалната соработка, се наѕира опасноста од глобален конфликт.
Исто така, иронично е што Европа сега е таа која најмногу споменува ваква ескалација и не е подготвена да се справи со тоа, но преку создавање психоза верува дека брзо ќе стане или барем ќе постигне профитабилен бизнис преку милитаризација на континентот.
<b><i>(Vecer.mk <a href="https://www.advance.hr/tekst/kontinent-praznih-skladista-kad-bi-europa-sad-stvarno-morala-ratovati-bez-americke-pomoci-mozda-vec-za-par-sati-ne-bi-imala-s-cim/">VIA)</a></i></b>
