Меѓународен тим научници лоцираше повеќе од 1.000 контејнери за нуклеарен отпад фрлени во Северниот Атлантик пред неколку децении, при што најмалку 200.000 контејнери биле фрлени во океанот до 1993 година, изјави портпаролот на францускиот истражувачки центар ЦНРС.
Во средината на јуни, научниците отпловија од пристаништето Брест со бродот L'Atlante за да го пребараат западниот Атлантик за четиринеделна експедиција за пронаоѓање места за нуклеарен отпад и утврдување на влијанието врз екосистемот.
Различни земји фрлале нуклеарен отпад во овие води помеѓу 1950 и 1990 година. Длабочината на морето и оддалеченоста од копното и човековата активност се сметале за идеални услови за отстранување на индустриски и лабораториски отпад во област на Атлантикот каде што морското дно изгледало, ако ништо друго, геолошки стабилно.
Фрлањето нуклеарен отпад во море беше забрането во 1993 година, но дотогаш најмалку 200.000 контејнери со отпад беа фрлени во водите на Северниот Атлантик, на длабочина помеѓу 3.000 и 5.000 метри.
Точната локација сè уште е непозната, не е познато во каква состојба се контејнерите или дали биле само расфрлани наоколу или фрлени на куп. Тимот, кој се состои од 21 член, ја пребарува областа, за која се верува дека содржи половина од отпадот, а целта на истражувачите е да ги мапираат контејнерите и да земат примероци од водата, морското дно и морската фауна.
Во оваа задача им помага автономното подводно возило UlyX со 3Д камера и сонарен систем.
Патрик Шардон, раководител на проектот за мониторинг на локациите за нуклеарен отпад во океанот (NODSSUM), верува дека радиоактивноста од поголемиот дел од отпадот ќе исчезне по 400 години.
-Резервоарите се дизајнирани да издржат притисок на таа длабочина, но не можат целосно да спречат зрачење кое можеби истекувало во меѓувреме, рече Шардон.
