Водена само од љубовта, Дрита се омажи за Вукадин и почна да живее во Мала Кладура, иако животот ѝ беше тешок поради условите, а потоа и финансиската ситуација стана уште потежок по смртта на нејзиниот сакан сопруг.
Приказната за оваа Албанка и нејзината борба ја сними и ја пренесе во јавноста „Радио телевизија Србија“, и тоа уште тогаш кога јавноста беше изненадена од нејзината одлука да остане во куќата на својот покоен сопруг.
„Живеевме тешко и додека Вукадин беше жив, а сега е уште потешко“
Фото: РТС Youtube/ Dritina i Aleksandrova tuga
Денес, Дрита со гордост го одгледува својот син Александар. Му се посвети целосно, воспитувајќи го во православен дух и учејќи го вредностите што ѝ ги надихнал животот и сеќавањето на Вукадин. Што повеќе, сама одлучи да го крсти.
„Живеевме тешко и додека Вукадин беше жив, а сега е уште потешко. Јас го сакам местото од каде е мојот сопруг, сакам тука да расте моето дете, не сакам да ги затворам вратите, знам што Вукадин го носеше во срце“ — изјави Дрита по губитокот на сопругот.
Иако родителите сакаа да дојдат по неа и да ја вратат во Албанија, Дрита остана доследна на желбата на покојниот сопруг.
Од тој момент почна нејзината борба за основни услови за живот. Приходите речиси ги немаше, а она малку што пристигнуваше не беше доволно ни за најосновните потреби. Тешко успеваше да состави крај со крај, но никогаш не се откажуваше — нејзината цел беше јасна: да му обезбеди на синот подобро утре. Кога Александар остана без татко, имаше само пет години.
Со помош на локалната самоуправа и Канцеларијата за Косово и Метохија, Дрита се пресели во куќата во Зубин Поток што му припаѓаше на нејзиниот покоен сопруг. Сепак, како што немаше цела потребна документација, преживуваше само од скромна социјална помош.
„Што се однесува до документите, има наznаки дека за две години ќе остварам право на српско државјанство. Мојот покоен сопруг не беше вработен, па не можеше да ме пријави, но за среќа, нашето дете има сите потребни документи“ — изјави пред неколку години Дрита за Телеграф, додека тогашниот протоереј Милан Кавкиќ истакна:
„Со оглед на условите во кои живее, таа не се жали многу. Ние се трудиме да ѝ помогнеме колку што можеме.“
Во Зубин Поток ја пречекаа со раширени раце. Соседите ја прифатија без никакви предрасуди, помагаа колку што можеле, а најголема поддршка ѝ пружи семејството на деверот.
Александар, денес тинејџер, е најголема поддршка и движечка сила за Дрита, ослонување со кое гради надеж за подобра иднина. Сепак, како семејството во последниве години повеќе не се појавуваше во медиумите, малку е познато каде се наоѓаат и како живеат во моментов.
Пренесува: Блиц Жена
