Нејзиното семејство со скршено срце му оддаде почит на малото девојче кое за нив беше „олицетворение на радоста, светлината, љубовта и смеата“.
Овој страшен инцидент се случил во Пиква, Охајо, на 5-ти декември минатата година, додека за Вивијан се грижела замена за бебиситерка додека нејзината бебиситерка тргнала на училиште за да ги остави постарите деца. Наводно, бебиситерот толку силно го фрлил бебето на подот што и ја удрил главата, а потоа ја оставил во кревет како да спие.
По враќањето, дадилката верувала дека Вивијан спие, проверувајќи ја повремено додека не се загрижила кога сфатила дека детето не се разбудило до 15 часот. Таа очајно се обидувала да го разбуди девојчето, а откако не успеала, повикала брза помош.
Детето итно било пренесено во Детската болница во Дејтон, каде што лекарите откриле фрактура на черепот на задниот дел од главата, субдурален хематом и повеќе „комплексни“ повреди што укажуваат на „масивен удар“, пишува Мирор.
„Виви помина две недели во Детската болница во Дејтон каде очајно се бореше да остане жива. Невролозите кои ја лекуваа рекоа дека тоа е најлошата повреда на мозокот што некогаш ја виделе. Таа никогаш не се освести и со длабока тага споделуваме дека „ Господ го повика овој сладок, убав, драгоцен, насмеан ангел на 19 декември 2024 година во 12:28 часот додека таа беше во прегратките на нејзината мајка и опкружена со семејството“, напишаа роднините на малата Вивиен на страницата GoFundMe.
Според судските документи поднесени на 20 декември во Општиот суд на округот Мајами, детето „умрело како последица на повредите што и ги нанел“ Мајкл Мејџор, бејбиситер кој се грижел за девојчето додека редовната дадилка била отсутна.
Во полицискиот извештај се наведува дека Мејџор признал дека го повредил детето откако таа не престанувала да плаче. Тој изјавил дека „ја потресол“, а кога таа заплакала посилно, почнал да „ја удира по подот од спалната соба“, се наведува во извештајот.
„Тој рече дека тоа не е направено на ќебе и го правел тоа неколку пати додека таа не престанала да плаче“, објаснуваат тие.
„Не сакаме нашата ќерка да биде запаметена по тоа како умре, туку по тоа како живееше, како влијаеше на сите други. ..“, рекол нејзиниот уништен татко Џереми Гарднер.
„Уште пред да ја запознаете, еден поглед може да ви каже сѐ што треба да знаете... Огнена црвена коса, светкави сини очи и немирна насмевка... таа дефинитивно беше ќерка на нејзината мајка“, додаде тој.
