Роберт Модсли има 71 година и е во самица која всушност е стаклен кафез од 1979 година. Тој изјавил „повторно ќе убие ако биде ослободен“ и завршил во самица откако убил три лица додека служел доживотна затворска казна за убиството на Џон Фарел во 1974 година.
Овој човек се смета за најопасниот човек во Велика Британија и го нарекуваат „вистинскиот Ханибал Лектор“.
Роберт живее 44 години во затворот Вејкфилд во изолиран и непробоен стаклен кафез, со димензии 5,5х4,5 метри.
Единствената природна светлина што ја добива е во времето кога треба да излезе надвор на задолжителни вежби, но тој не одржува контакт со ниту еден од затворениците, само со шестемина стражари го чуваат.
Единствениот мебел во неговата ќелија се маса и стол, обата од компримиран картон, а тоалетот и мијалникот се цврсто прикачени на подот. Креветот на Модсли е бетонски камен, а вратата е направена од цврст челик, што се отвора во кафезот во ќелијата. Кафезот е опкружен со дебели проѕирни акрилни листови и има мал отвор на дното низ кој чуварите ги пренесуваат неговите оброци.
Роден е во Токстет (Ливерпул) во јуни 1953 година и ги поминал раните години во католички сиропиталиште со тројца негови браќа. Неговата мајка била зависна од кокаин, а татко му имал проблеми со алкохолот. Нивниот татко со години ги изложувал на физичко малтретирање. Модсли поминал најлошо бидејќи често се залагал за своите браќа, што го лутело неговиот татко и тој построго го казнувал.
Се случувало да биде затворен во соба и по шест месеци, а единствената посета била кога татко му влегувал во собата да го претепа.
„Бевме малтретирани речиси секој ден. Речиси секогаш бевме тепани и испраќани во нашата соба“, објаснил тој еднаш, велејќи дека „она што најмногу го памети е тепањето“. „Еднаш бев затворен во мојата соба шест месеци. Татко ми само ја отвори вратата за да ме удри. Мислам дека тоа го правеше меѓу четири и шест пати на ден. Еднаш ми скрши воздушна пушка од грбот.“
На 16 години бил префрлен кај старател во Лондон, период во кој почнал да флертува со кокаин и марихуана. За да плати дрога почнал да се занимава со проституција. По неколку обиди за самоубиство, тој бил принуден да побара психолошка помош. На лекарите им рекол дека слушнал гласови кои му рекле да ги убие родителите. Признал и дека бил сексуално злоставуван како дете.
Подоцна отишол толку далеку што рекол „да ги убиев моите родители во 1970 година, немаше да умре ниту една личност“. Неговите жртви биле убијци и педофили. Убивал само криминалци, ладнокрвно и брутално, дотогаш невидено.
Неговото прво злосторство и единствено што го направил надвор од затвор е кога имал 21 година. Педофил по име Џон Фарел го контактирал за секс. Фарел му покажал неколку фотографии од децата кои ги малтретирал и на тој начин го ослободил бесот на Модсли, кој многу насилно го задавил. Тој бил осуден на доживотен затвор, а експертите препорачале никогаш да не биде ослободен поради неговите тешки ментални здравствени проблеми.
Тоа било злосторство што ќе го одведе во психијатриската болница Бродмур. Таму го извршил своето второ монструозно злосторство. Во 1977 година склучил договор со друг затвореник и успеале да го затворат Дејвид Чесман, осуден за педофилија, во неговата ќелија. Девет часа го мачеле до смрт.
Ова злосторство било причина да биде префрлен во Вејкфилд, каде што биле сместени најопасните затвореници во земјата. Но, тоа не го спречило и во 1978 година извршил уште две убиства. Првиот од нив беше Сални Дарвуд, осуден за мачење на неговата сопруга. Го повикал во ќелијата и го избодел до смрт.
Подоцна, тој поканил уште неколку затвореници, но никој не прифатил. Така, тој тргнал во потрага по друга жртва и успеал да го пикне во ќор-сокак Бил Робертс, затворен поради силување на седумгодишно девојче. Модсли го убил така што му забил остра виљушка во увото и мозокот. Официјални лица сведочеледека тој го изел мозокот на својата жртва.
Ова никогаш не било докажано, но од тогаш па натаму Молдсли ќе биде познат како „Ханибал, канибал“. Кога Модсли се уверил дека Робертс е мртов, мирно му пришол на затворскиот чувар и му рекол дека вечерва ќе има уште двајца помалку и дека нема долго да чекаат до следните убиства.
По овие злосторства, тие нашле начин да го спречат повторно да повреди некого и изградиле изолациска ќелија од непробојно стакло во подрумот на затворот. Ќелијата била наречена „стаклен кафез“ бидејќи била многу слична на затворот во кој се чувал филмскиот Ханибал Лектор.
Во 2000 година тој побарал скратување на периодот во кој треба да биде во самица, но бил одбиен. За подобро да се справи со осаменоста, тој побарал дозвола да игра табла со чуварите или да му дадат папагал. Тој рекол и дека доколку го ускратат даму дадат капсула со цијанид за да му стави крај на животот. Својот 64 роденден го помина уживајќи во играта „Call of Duty“.
Во едно интервју тој рекол:
„Веќе не се надевам на ништо. Не ми е гајле за ниту еден од полицајците, а ним им е важно само кога ќе ја отворат вратата, да се вратам во ќелијата што е можно поскоро. Мислам дека полицаецот би можел да застане и да позборуваме малку, но тој никогаш не го прави тоа. Ова е како да се враќам во моето детство, во собата во која бев затворена шест месеци и тоа ме прогонува“.
