Минатата година се регистрирани повеќе од 6.000 инциденти, вклучувајќи 1.945 смртни случаи и 4.325 повреди, што е највисок годишен вкупен број од 2020 година, според „Landmine Monitor 2025“. Речиси 90 проценти од жртвите биле цивили, а речиси половина биле жени и деца, се вели во извештајот.
Зголемувањето на жртвите во голема мера се должи на мините во воените зони во Сирија и Мјанмар, кои не се потписнички на Договорот за забрана на мини.
Во Сирија, жителите што се враќаат се соочуваат со растечки ризик од неексплодирани убојни средства по падот на поранешниот претседател Башар ал-Асад. Мјанмар доживеа повеќе од 2.000 инциденти, бидејќи неговите воени и недржавни вооружени групи ја зголемија својата употреба.
Конвенцијата, која стапи на сила во 1999 година, обврзува 166 земји - 85 проценти од светот - да ја забранат употребата, складирањето, производството и трансферот на противпешадиски мини, како и да ги исчистат контаминираните области и да им помогнат на жртвите.
Некои европски земји, вклучувајќи ги Естонија, Финска, Латвија, Литванија и Полска, се во процес на законско повлекување од Конвенцијата од Отава поради, како што велат, растечката воена закана од Русија, што во извештајот се вели дека претставува „опасна ерозија“ на договорот.
Аналитичарите предупредуваат дека таквото повлекување би можело да помогне во забавувањето на напредувањето на Русија во Украина, додека активистите повикуваат на глобална забрана за оружјето, кое им штети и убива цивили долго по завршувањето на конфликтот.
Извештајот, исто така, забележува нови случаи на употреба на противпешадиски мини во Украина и обвинувања од Тајланд дека камбоџанските сили користеле противпешадиски мини во спорната гранична конфронтација во јули, што Камбоџа го негира. Државите-страни на Договорот за забрана на мини се состануваат во Женева оваа недела.
